Son yazımı 51 gün önce yazmışım :) Vay be şimdi geçmişe baktığımda zamanın ne kadar hızlı geçtiğini görüyorum ama tam tersi istikamette ileriye baktığımda ise geçmez diye düşündüğüm 111 gün var daha. Sanırım insan askerde zaman kavramını kökünden değiştiriyor :)
Sanırım bu değişikliğin en büyük sebebi sabah erken saatte kalkmak. Böylece gün çok uzun oluyor. Evde iken öğlen 12’de uyanan ben askerde sabah 6’da gözleri açar oldum. İstesem de daha fazla uyuyamıyorum nedense :)
Hayatımda ki en şanssız günü askerliğimin belli olduğu gün olarak belirlemiştim. Acemi hatay, usta birliği Tunceli çıkmıştı. Ama her işte bir hayır vardır derler ya askere geldiğim günden beri yatıyorum :)
Belkide kendimi çok kötü şartlara hazırlamıştım, en kötüsüne adapte olmuştum bu nedenle diğer arkadaşlar zorlanırken ben çok rahattım. Belkide en büyük etken bekleme sürelerinin çok fazla olması ve beklerken canımın sıkılmaması. ( Sanırım yaşlandık artık dinlenmek hoş geliyor bana :) )
Bu arada yazıyı yazdıktan sonra aklıma geldi, bir gün daha geçti diyerek başımda dolaşan sayıdan bahsedeyim. Askere başladığımdan beri ne hikmetse 31 sayısı peşimi bırakmıyor. Mesela Hatay’a düştüm plakası 31, yaşımdan dolayı çekmem gereken şınav ve mekiklerin sayısı 31, bana verilen silahın seri numarası 31, Tunceli’nin plakası 2*31, Tunceli’de ilçelere dağıtım için kura çektik, çektiğim kura numarası sizi şaşırtmaz heralde çünkü oda 31. Önümde uzun bir süre var daha bakalım ne 31’ler görücem daha :)
Askerde olduğum süreçte beni yalnız bırakmayan sürekli arayan, soran, mesaj atan arkadaşlarıma da teşekkür ediyorum. Mesaj atmaya devam edin :D
Bu şekilde bir kaç yazı daha yazdığımda eve gelmiş olucam sanırım :))